Zachowanie kotów jest fascynujące, a czasem zagadkowe. Są chwile, kiedy te małe koty wydają się obserwować lub reagować na rzeczy, których ich właściciele nie widzą. Od dawna było to przedmiotem spekulacji, ale teraz studiować opublikowane przez magazyn Proceedings of the Royal Society B zasugerował, że koty, a także inne ssaki, takie jak psy czy jeże, mają zdolność widzenia w ultrafiolecie (UV), rodzaju światła niewidocznego dla ludzi.
To zaskakujące odkrycie może wyjaśniać, dlaczego koty czasami zachowują się w tak dziwny sposób, bawiąc się lub goniąc za rzeczami, które wydają się dla nas nieistotne.
Co to jest światło ultrafioletowe?
Ludzie widzą tylko to, co jest w środku widmo światła widzialnego, który waha się od czerwieni do fioletu. Poza tym zakresem, w widmie elektromagnetycznym, znajduje się światło ultrafioletowe, które ma krótszą długość fali niż światło widzialne niewidoczny dla ludzi. Jednakże koty i inne zwierzęta, takie jak psy, fretki i gryzonie, ewoluowały w taki sposób, że ich oczy pozwalają światłu UV dotrzeć do siatkówki.
Proces jest fascynujący: Twoje oczy są przystosowane w sposób umożliwiający wnikanie promieni UV, które wytwarzają: impuls elektryczny który dociera do mózgu i jest przetwarzany jako część wzroku. Oznacza to, że mogą widzieć specjalne szczegóły obiektów, niewidoczne dla nas wzory świetlne, a nawet ślady moczu świecące w świetle ultrafioletowym.
Przydatność widzenia UV u kotów
Dla naturalnego drapieżnika, jakim jest kot, zdolność widzenia w ultrafiolecie ma ogromne znaczenie oczywiste zalety. Koty mogą podążać śladami moczu innych zwierząt, a nawet innych kotów, aby znaleźć lub oznaczyć terytorium. Ponadto mogli zidentyfikować szczegóły w swoim otoczeniu, które pozostają niezauważone przez ludzi, takie jak wzory pochłaniające światło na niektórych materiałach, liściach, a nawet zakamuflowanych zwierzętach.
Z tego powodu koty prawdopodobnie zachowują się ciekawie w obliczu zwykłych dla nas przedmiotów, takich jak kartka papieru lub tekstylia, które mogą wchodzić w interakcję ze światłem UV w zaskakujący dla nich sposób.
Dziwne zachowania: co widzą koty?
Jeśli kiedykolwiek widziałeś swojego kota wpatrującego się w przestrzeń i poruszającego łapami, jakby czegoś szukał lub gonił za „niczem”, prawdopodobnie widział coś, czego nie mogłeś dostrzec. To zachowanie można wytłumaczyć zdolnością do wykrywania promieni UV. Badacze tacy jak Ronald Douglas i Glen Jeffrey zwracają uwagę, że to, co dla nas jest prostym, nieożywionym przedmiotem, takim jak kawałek ubrania lub ściana, dla nich może emitować wzory świetlne lub energie widoczne jedynie w świetle ultrafioletowym.
Oprócz śladów moczu lub oznaczeń terytorialnych koty mogą widzieć małe owady lub zawieszone cząsteczki, które nie są widoczne dla ludzkiego oka. To zachowanie początkowo wydaje się bezsensowne, ale wiedząc, że te koty mają lepszy wzrok, możemy lepiej zrozumieć ich niesamowity świat wizualny.
Porównanie z ludzkim wzrokiem
Koty mają znacząco inny wzrok niż ludzie. Podczas gdy ludzie tak mają trzy rodzaje komórek czopkowych Odpowiedzialne za wykrywanie kolorów (czerwień, zieleń i błękit) koty nie mają jednego z tych czopków, co oznacza, że mają bardziej ograniczone widzenie, jeśli chodzi o kolory. Jednak to ograniczenie jest równoważone przez zdolność widzenia w ciemności i, jak wspomnieliśmy, zdolność wykrywania światła ultrafioletowego.
Ponadto pole widzenia kotów jest większy od ludzi i osiąga 200 stopni w porównaniu do 180 stopni w przypadku ludzi. Dzięki temu są bardziej świadomi otoczenia, co ma kluczowe znaczenie dla ich zdolności łowieckich.
Należy zauważyć, że chociaż ludzie mają lepszą rozdzielczość widzenia w ciągu dnia, koty mają w siatkówce większą liczbę komórek zwanych laski, umożliwiając im widzenie w warunkach słabego oświetlenia. Łącząc ten fakt z widzeniem w ultrafiolecie, można powiedzieć, że koty widzą w zupełnie innym spektrum niż nasze.
Bez wątpienia badanie wzroku kotów i ich zdolności widzenia tego, co dla nas niewidoczne, skłania nas do ponownego rozważenia, czego mogą doświadczać nasze koty w codziennym życiu, poszerzając nasze zrozumienie otaczającego ich świata.
Fascynująca jest myśl, że te małe drapieżniki mają dostęp do wizualnego świata zupełnie innego od naszego. Może następnym razem, gdy zobaczysz swojego kota wpatrującego się w przestrzeń, nie będzie ona tak pusta, jak się wydaje.