Koty-matki na wolności są wspaniali opiekunowienawet jeśli jest to ich pierwszy raz w życiu. Zapewniają im czystość, dobre karmienie i przede wszystkim kontrolę. Przed wyjściem na polowanie zostawia je w ukrytym kącie, który służy jako legowisko, z dala od ewentualnych drapieżników.
Kiedy jednak zwierzęta te zaczęły mieszkać z ludźmi w naszych domach, musiały się przystosować. Jeśli kotka zajdzie w ciążę, spędzi większość czasu na poszukiwaniu najlepszego miejsca, w którym będzie mogła urodzić, a kiedy je znajdzie, nie będzie się stamtąd ruszać, chyba że w celu zjedzenia lub załatwienia sobie potrzeby. Mimo to, nieoczekiwane wydarzenia czasami tak się dzieje i warto o tym wiedzieć dlaczego kot może odrzucić swoje dzieci.
Główne czynniki, dla których kot odrzuca swoje dzieci
Odrzucenie przez kota kociąt może wynikać z kilku czynników, zarówno fizycznych, jak i emocjonalnych. Chociaż kot częściej zdarza się, że instynktownie opiekuje się swoimi pociechami, zdarzają się przypadki, w których nie może lub nie chce pełnić tej roli. Poniżej wyjaśniamy najczęstsze przyczyny.
Problemy zdrowotne u potomstwa
Kocia matka potrafi wykryć, czy któreś z jej kociąt urodziło się z chorobą choroba o zniekształcenie. Jest to część jego instynktu przetrwania, ponieważ woli skupiać swoją uwagę na zdolnym do życia potomstwie. Jeśli jedno z dzieci jest słabe lub ma małe szanse na przeżycie, matka może je odrzucić, aby chronić pozostałe.
Stres i nieodpowiednie środowisko
Hałaśliwe otoczenie ze zbyt dużą liczbą przerw lub małą ciszą może powodować u kota nieprzyjemne doświadczenia niepokój y stres. Może to spowodować, że będzie unikać swoich młodych, zwłaszcza jeśli czuje, że nie ma bezpiecznego miejsca, w którym mógłby się nimi opiekować. Zapewnienie mu prywatnej i cichej przestrzeni jest kluczowe.
Problemy zdrowotne matki
Jeśli matka się odnajdzie chory, zmęczony lub cierpieć ból Z powodu porodu może nie mieć siły na opiekę nad dziećmi. Problemy takie jak infekcje piersi (zapalenie sutka) lub poważne niedożywienie to także czynniki, które mogą mieć wpływ na tę decyzję.
Duży śmieci
Kiedy rodzi się wiele kociąt (pięć lub więcej), matka może nie być w stanie zaopiekować się nimi wszystkimi. W takich przypadkach można skupić się na najsilniejszych i porzucić najsłabszych. Takie zachowanie, choć może nam się wydawać okrutne, jest odpowiedzią na próbę zapewnienia przetrwania większości miotu.
Jak zapobiegać i leczyć odrzucenie
Istotne jest, aby właściciele kotów promowali: idealne środowisko dla matki i potomstwa. Tutaj oferujemy Ci kilka wskazówek Aby zapobiec odrzuceniu przez kota swoich potomstwa:
- Przygotuj gniazdo z wyprzedzeniem: Umieść czyste koce lub ręczniki w cichym i bezpiecznym miejscu, w którym kot może rodzić. Unikaj zmiany wybranego przez nią miejsca, chyba że jest to niebezpieczne.
- Unikaj nadmiernej obsługi: Przez pierwsze kilka tygodni ogranicz kontakty z dziećmi. Ludzki zapach na kociętach może spowodować, że matka je odrzuci.
- Zachowaj spokój w domu: Zminimalizuj hałas i gości w tym okresie, ponieważ spokój jest kluczem dla młodej mamy.
- adecuada alimentación: Upewnij się, że kot ma dostęp do wysokiej jakości pożywienia i świeżej wody, aby zachować energię.
Co zrobić, jeśli kot odrzuci swoje dzieci?
Jeśli pomimo Twoich wysiłków Twój kot odrzucił część lub wszystkie swoje kocięta, będziesz musiał się nimi zaopiekować. Tutaj wyjaśniamy, jak:
Karmienie butelką
Nowonarodzone kocięta muszą być karmione mlekiem konkretna formuła dla kotów, dostępna w klinikach weterynaryjnych. Karmij dzieci co 2-3 godziny, także w nocy, ponieważ są całkowicie zależne od Ciebie.
Zapewnij ciepło
Kocięta nie mogą regulują temperaturę ciała. Aby utrzymać ciepło, używaj koców termicznych lub termoforów (zawsze owiniętych w ręczniki, aby uniknąć oparzeń).
Stymulacja do oddawania moczu i kału
Kocięta należy stymulować, aby mogły sobie ulżyć. Użyj mokra bawełna rozpuścić w ciepłej wodzie i po każdym posiłku delikatnie masować okolice narządów płciowych.
konsultacja weterynaryjna
Jeśli kociak wykazuje oznaki choroba o skrajna słabośćZabierz go jak najszybciej do weterynarza. Ten specjalista będzie w stanie postawić Ci diagnozę i udzielić niezbędnych wskazówek, jak prawidłowo się nimi opiekować.
Naszym zadaniem jako opiekunów jest obserwacja, zrozumienie i, jeśli to konieczne, interweniowanie, aby zagwarantować przetrwanie i dobre samopoczucie najmłodszych. Pamiętaj, aby zwracać uwagę zarówno na matkę, jak i na dziecko, aby wcześnie zidentyfikować potencjalne problemy i skutecznie działać. Cierpliwością i troską można pokonać te trudności i popchnąć cały miot do przodu.
O ciąży i porodzie jednego z moich kotów wspominałam już w innym poście.
Miałam dwa koty, które odebrałam z ulicy, drugi, który też urodził, zdechł kilka dni po porodzie. Ta bardzo się zmęczyła podczas porodu, miała 4, ale po pierwszej, podobnie jak ta, z trudem przychodziła do nich.
W przeciwieństwie do drugiego, który pozwolił mi mu pomóc i musiał tylko pozwolić im wyjść, otwierałem łożyska z boku jego twarzy i kładłem wszystko blisko jej, aby je lizał i dawał tchnienie życia. Następnie łożysko zostało zjedzone bez pozostawiania śladu.
Tę, która umarła, zabraliśmy z ulicy, miała około trzech i pół miesiąca, ale była dzika, nigdy nie pozwalała się pieścić. Nałożenie na nią przeciwpasożytniczej pipety było pokazem. Ale nadal nie chciał jej wracać na ulicę, bardzo chudą, zimną, deszczową i młodą, jak ona była.
Podczas porodu nie pozwoliła mi się zbliżyć, parsknęła i rzuciła nogę. Cierpiałem, ponieważ widziałem dzieci w łożysku bez oddychania ...
ale powoli wyjął ich wszystkich i ożywił się.
Zachorowała, pamiętam, że w dniu porodu wymiotowała już żółtą pianą, miała biegunkę, ale nie pozwalała mi się do niej zbliżyć, a rzadziej ze swoimi dziećmi, które karmiła piersią przez kilka dni.
Weterynarz powiedział mi, że będąc tak dzikim zwierzęciem, trudno byłoby go leczyć, poza tym, że nie byłby w stanie podać mu zgodnie z lekami.
Zresztą słabła i kiedy pozwoliła się pieścić, pomyślałem, że teraz zabieram ją do weterynarza, ona wciąż mnie drapała, ale było już za późno.
Maluchy zostały umieszczone na drugim kotku, który od pierwszej sekundy przyjął je jako swoje, była bardzo dobrą mamą.
Pomogłem jej, dając im butelkę, więc ssały, a jeśli nie miały dość, pili butelkę do woli (przygotowane mleko Royal Canin. albo nie będą go pić).
Był tylko jeden problem, 9 kotów na 8 smoczków. Jeden, najsłabszy, a także ci byli o tydzień mniej, przywykł nie karmić piersią, bo kiedy inni skończyli, to dlatego, że nie było mleka, a ponieważ był mały, też został zgnieciony pod resztą. Dałem butelkę, czasami odpychałem innych, ale to nie wystarczało.
Pewnego dnia znalazłem go zgniecionego pod matką (trzeba uważać, bo nie rozróżnia, czy to fałda koca czy niemowlę), oddychał bardzo szybko. Próbowałem go trochę ożywić, podać butelkę, ale nie zareagował. Miał pewną wadę, ponieważ był bardzo mały, małe oczka były ledwo widoczne. I umarł.
Przypadkowo to samo stało się ze mną z chomikami, oboma czarnymi. Ten chomik nie rósł tak jak inne, pozostał bardzo mały i bał się swoich braci, którzy byli dwa lub więcej jego wzrostu, umieściłem go samego w klatce i też umarł. Gdyby był przestraszony jakimkolwiek hałasem, „zemdlałby” i po kilku sekundach wstawałby i znowu chodził.
Trzech jego braci chomików, również czarnych, rosło normalnie i żyło ponad 3 lata, podobnie jak większość pozostałych.
To są rzeczy, które czasami niestety się zdarzają. Zawsze trzeba starać się uratować wszystkich młodych, ale nie zawsze im się to udaje. Ale przynajmniej będziemy wiedzieć, że próbowaliśmy.